CHRIS MURPHY

Al 25 jaar lang verdient de briljante multi-instrumentalist Chris Murphy zijn brood met muziek. Chris Murphy werd geboren in de buurt van New York in een Iers-Italiaanse familie. Zijn jeugd stond in het teken van vele muzikale invloeden, waaronder Italiaanse mandolinemuziek, bluegrass en folk. Door de jaren heen heeft Chris een uitgebreide catalogus van meer dan 500 werken opgenomen, 16 soloalbums uitgebracht en zijn veelzijdige talenten maken hem een gewilde componist voor films. Hij heeft opgenomen met leden van Wilco, fIREHOSE, The Waterboys, Buena Vista Social Club en Grant Lee Buffalo, en heeft opgetreden in de Verenigde Staten, Engeland, Ierland en Nederland.

Murphy vindt zijn draai op het podium, waar spontaniteit en improvisatie de boventoon voeren. Zijn energieke optredens tonen niet alleen zijn virtuositeit, maar weten ook het publiek op te zwepen met zijn muziek en verhalen.

“Een charismatische performer en een vuurspuwende virtuoos op de viool, Chris Murphy propt meer muzikale mijlen in een korte set dan de meeste spelers in een hele tour.” “Betoverend en betoverend… Een getalenteerde en innovatieve speler,” aldus Dirty Linen Magazine. Kaj Roth van Roth N’ Roll voegt hieraan toe.

THE KINGS OF CONNAUGHT

Jonge groep uit Galway, west Ierland, met een passie en rauwe emotie die alleen te vergelijken is met The Dubliners. Met een indrukwekkende staat van dienst: talloze optredens in Ierland, US en UK en de hit “The Rocky Road to Dublin,” met een ongelooflijke 10 miljoen views op YouTube. The Kings of Connaught hebben een passie voor hun muzikale erfgoed, maar ze hebben ook een groeiende schare jonge fans die net zo enthousiast zijn als zij zelf. Optredens zijn een onvergetelijke ervaring door hun jeugdige energie.

“EXCITING YOUNG BALLADEERS WITH A RAWNESS AND EMOTION ONLY COMPARABLE TO THE DUBLINERS”

ACTING THE MAGGOT

Acting The Maggot is momenteel misschien wel de beste Ierse feest-folkband van Nederland en speelt de meest herkenbare, opzwepende en gevoelige muziek in de stijl van The Pogues, Flogging Molly en The Dubliners. Acting The Maggot maakt van elk optreden een enorm Iers feest!
Acting The Maggot speelt 100% live Ierse folk, pop, punk, rock en alles wat daar raakvlakken mee heeft. Dat gaat van gevoelige ballads tot geweldige feestmuziek. En met dat laatste weten ze menig feesttent en festival op zijn kop te zetten. De naam ‘Acting The Maggot’ komt uit het Dublins dialect en word gebruikt voor mensen die zich raar, vreemd een beetje kinderachtig gedragen. Kinderachtig is de muziek in elk geval niet die de band speelt!
Sinds de start van de band in 2013 toen ze hun allereerste theatershow gaven tot de dag van vandaag: de band weet zich altijd weer voor in de etalage te zetten. In 2017 gebeurde dit toen een filmpje van een mashup van DJ Paul Elstak en Flogging Molly ruim een miljoen views wist te halen op videosite Dumpert.
In 2018 werd Acting The Maggot uitgenodigd door de Chinese overheid in Beijing om daar Nederland te vertegenwoordigen op een groot festival. De live-uitzending van het festival werd door zo’n 10 miljoen mensen bekeken. Ook de Nederlandse pers dook op Acting The Maggot en dus verschenen ze bij RTL’s Editie NL en waren ze op NPO Radio 2, NPO Radio 5 en Radio 538 te horen. Op de grootste Ierse nieuwssites verscheen een video van de band al spelend op de Chinese Muur.
Zelfs grote rockbands als Foo Fighters zijn onder de indruk van een door Acting The Maggot opgenomen versie van The Pretender (met een Ierse draai). ‘The Foo’s’ deelden het filmpje op hun Insta-account en wederom wist de (internationale) pers Acting The Maggot te vinden. Twee maanden daarna zagen de leden van Queens Of The Stone Age ook een door Acting The Maggot gespeelde versie van ‘No One Knows’. Ook zij deelden deze video van Acting The Maggot op hun account.
Acting The Maggot speelde afgelopen jaren op festivals in binnen- en buitenland. In het najaar van ’24 starten ze met een grote theatertour in Nederland, maar ze zullen eerst weer op festivals hun feestje gaan vieren.
Waan je in een grote Ierse pub als een van de beste Ierse feestbands die Nederland rijk is het podium betreedt dus…. Party like the Irish and don’t stop Acting The Maggot!

DOCTOR MILLAR

Doctor Millar (ook bekend als Seán Millar) behoeft eigenlijk geen introductie, vooral niet in Dublin, zijn thuisstad. Hij is een opmerkelijke singer-songwriter en ‘theatermaker’ die terecht veel lof heeft ontvangen voor zijn albums en theaterprojecten. The Irish Times noemde hem ‘de Dichter des Vaderlands van de donkere kant van Dublin, een Ierse nationale schat’, terwijl Hotpress hem prees als ‘de beste songwriter van Ierland’, en voor de RTÉ Guide blijft hij ‘de beste tekstschrijver van Ierland’. Toch is zijn muziek nooit commercieel geweest. Zoals hij zegt: “Mijn eerste soloalbum The Bitter Lie (1997) was waarschijnlijk het best beoordeelde Ierse album van dat jaar, maar het verkocht geen ene moer – niemand kocht het! Maar elitaire hipsters komen nog steeds naar me toe in bars en zeggen dat het het beste Ierse album aller tijden was!”.

Wat ging er mis? Veel mensen hebben zijn liedjes nooit gehoord omdat ze zelden op de radio of tv in Ierland werden gespeeld, laat staan in de rest van de wereld. Vermoedelijk werd hij als te schokkend of origineel beschouwd. En hij werd niet geholpen door een incident toen hij geboekt was voor een belangrijk RTÉ-radioprogramma bij de release van The Bitter Lie en hij met de presentator aan het praten was. “Het was 11 uur op een zondagmorgen, en de belangrijkste luisteraars waren mensen in hun auto’s op weg naar huis van de mis. Ik begon te spelen, en hij vroeg ‘wat deed je gisteravond?’, en de regel kwam eruit ‘gisteravond heb ik met je vrouw in jouw bed de liefde bedreven, weer’ (de opening van You’re Not Paranoid). Ik stelde me al die boeren voor die in de greppels crashten….”

Seán’s teksten kunnen schokkender zijn dan die van welke punkband dan ook, maar zijn doel is om verhalen te vertellen over alledaagse levens, hoe onverwacht deze ook mogen zijn. Zijn invloeden zijn onder andere de klassieke Ierse band Planxty en The Velvet Underground, en hij ziet zichzelf als “een folk muzikant die punk rock’n’roll dingen doet. Een deel van de folk traditie is het vertellen van de verhalen van je eigen tijd. De folk traditie bood ook een soort anti-showbiz uitvoering die ik geweldig vond. Een eerlijkheid van expressie, een manier van zijn met een publiek die niet voelde als liegen”.

Dat debuutalbum bewees dat hij een geweldige verhalenverteller was, vaak met gemakkelijke melodieën gecombineerd met dapper originele teksten. Het bevatte ook de eerlijke Alcohol Problem, en Saint Stephen, een prachtig geobserveerd lied over een man die priester wordt omdat het lijkt alsof er niets anders is dat hij kan doen (‘je hebt geen bijzonder talent, maar niemand lijkt het erg te vinden. Je bent een priester, Stephen’). Latere nummers waren onder andere Donna Quixote (van The Deal, 1998), dat “een kort verhaal is over een ijdele man en een mooie vrouw” en klinkt als een aangrijpende Leonard Cohen ballad. You Just Can’t Let Things Go (van Always Coming Home, 2002) is een doordacht stuk over ouder worden en veranderende waarden, terwijl Ruining Everything (2022) het opgewekte Communion Money bevat, “een viering van liefde voor mijn familie”. Het album bevat bijdragen van de geweldige Dónal Lunny (van Planxty fame) en “een van de grootste Ierse muzikanten aller tijden. Hij zou er maar voor één nummer zijn, maar eindigde met spelen op een paar omdat hij de dingen leuk vond. Ik was opgetogen”.

Het eigen verhaal van Doctor Millar is net zo intrigerend als zijn liedjes. Na zijn afstuderen aan University College Dublin met een graad in Engelse Literatuur ging hij naar Londen om zich bij vrienden aan te sluiten die daarheen waren verhuisd en begon een band, Doctor Millar and the Cute Hoors. Ze werden een cultsucces in het VK, Zwitserland en zelfs Sicilië, maar toen ging het allemaal mis toen “grote labels interesse toonden, maar een voor een zich terug begonnen te trekken”. Seán eindigde met “werken als grillkok en proberen mezelf dood te drinken”.

Terug in Dublin hielpen de briljante recensies voor zijn eerste soloalbum niet om de rekeningen te betalen. Hij was nu gelukkig getrouwd maar “had het echt moeilijk”. Dus begon hij te werken als een gemeenschapsmuzikant, ingehuurd door verschillende organisaties en gebruikte muziek om sociale problemen te helpen oplossen. Hij werkte met jongeren die voor de rechter waren verschenen en werd opgedragen om training in de kunsten te volgen. Hij werkte met een gemeenschapsgroep in een gebied “met enorme drugsproblemen”, en een andere die vrouwen hielp die net uit de gevangenis waren gekomen. Veel van zijn projecten omvatten gemeenschapsgerichte uitvoeringsstukken, waarbij muziek en theater werden gemengd – en hij ging door met het creëren van veelgeprezen muziek en theaterwerk voor een veel groter publiek.

Silver Stars vertelde de verhalen van oudere homoseksuele Ierse mannen, gebaseerd op interviews die Seán had gemaakt in Ierland en New York, en het doel was om te verrassen en te laten zien dat “dit buitengewone mensen zijn die buitengewone levens leiden”. Geënsceneerd door Dublin’s beroemde Brokentalkers Theatre Company, speelde de show op het Bealtaine Festival in 2008 en het Dublin Theatre Festival in 2009 en werd vervolgens opgevoerd in New York, Parijs, Finland en Nieuw-Zeeland. Zijn tweede samenwerking met Brokentalkers, The Blue Boy (waarvoor hij muzikaal directeur was en de “donkere, minimalistische score” leverde), was ook een hit en toerde veel in Europa. Zijn vele latere theaterprojecten omvatten twee shows die hij zelf schreef en regisseerde, waaronder The Last Ten Years, gemaakt met een groep herstellende verslaafden en verkende de drugshandel en het leven van Afghaanse papaverboeren.

Hij zegt dat “theater is waar ik van heb geleefd en mijn gezin mee heb opgevoed de afgelopen twintig jaar” maar zijn werk als singer-songwriter “ligt het dichtst bij mijn hart”. Hij is nooit gestopt met het schrijven van liedjes, en zijn muzikale avonturen omvatten samenwerkingen met zijn goede vriend Nick Kelly. Ze speelden samen in de vijfkoppige Unelectables, waarbij ze hun punky roots herleefden, en zijn weer samen in Dogs, die samen spelen als duo “als niemand anders kan komen opdagen”. En ze doen het behoorlijk goed – ze hebben twee jaar achter elkaar op Glastonbury gespeeld en zelfs twee singles op de RTÉ-afspeellijst gekregen.

Maar het lijkt buitengewoon dat zo weinig mensen dat achter-catalogus van enorm geprezen albums hebben gehoord. “Ik zou het geweldig vinden als mijn albums beter bekend zouden zijn”, zei Seán. “Dat zou een droom van mij zijn, dat meer mensen ze horen”.

Het is wel het minste dat hij verdient.

(Robin Denselow, The Guardian)

“One of Ireland’s greatest songwriters” Hotpress“

“Millar is half Leonard Cohen and half Jarvis Cocker… he remains Irelands best lyricist” RTE Guide

“Full of honesty and integrity” The Journalist

“He is the poet laureate of Dublin’s dark side, an Irish national treasure” Irish Times

THE FUREYS

The Fureys bestaan in 2018 40 jaar.  Deze legendarische groep muzikanten is één van de oudste en bekendste folkgroep uit Ierland en zij trekken nog steeds volle zalen. 
Eddie en George Furey en vormen de groepskern. Zij zingen beiden, spelen gitaar, mandoline, banjo, bodran, en laten zich bijstaan door de door de Camillus Hiney(accordeon, fluit) en Tony Murray (Bas) en Pio Ryan   (banjo, mandoline). Hits als When You Are Sweet Sixteen, The Green Fields of France, The Old Man, Steal Away, Goodnight Irene, The Lonesome Boatman, I Will Love You, The Red Rose Café en Her Father Did Not Like Me Anyway staan in het geheugen gegrift.De vijf mannen spelen goudeerlijke muziek, vol vuur en waar de liefde voor het vaderland van afstraalt. Ze zijn niet alleen bekend door de snelle Ierse jigs en reels die ze spelen, maar vooral ook hun prachtige emotioneel geladen love en sad songs spreken hun publiek zeer aan.
Een concert van The Fureys is er eentje om nooit te vergeten, met een lach en een traan. Iedereen gaat vrolijk naar huis!

ALTAN

Altan, geleid door violiste en zangeres Mairéad Ní Mhaonaigh, is een van de meest succesvolle traditionele bands uit Ierland. In 2006 werd dit al door de Ierse regering bekrachtigd door de band te eren met een eigen postzegel vanwege hun betekenis voor de Ierse traditionele cultuur. De bandleden van Altan zijn afkomstig uit Gweedore in het Noordwesten van Ierland. Hier wordt nog Gaelic gesproken, wat duidelijk hoorbaar is hun muziek.

In de afgelopen dertig jaar heeft Altan wereldwijd miljoenen albums verkocht en ontving daarvoor gouden en platina albums. Altan was de eerste tradtionele band die getekend werd op Virgin Records en trad op van Donegal tot Tokyo en van Sydney tot Seatle. Optredens van Altan zijn hartverwarmende gebeurtenissen waarin breekbare ballads afgewisseld worden met energieke reels en jigs.

Ondanks een hectisch tourschema in de afgelopen dertig jaar is de ambitie van Altan nog immer onverminderd om de schoonheid en het plezier van Ierse traditionele muziek over te brengen aan een wereldwijd publiek. De band heeft zichzelf beloofd om door te gaan zo lang ze hier plezier aan beleven, en gelukkig is dat nog steeds het geval. Altan continues to be one of the Celtic world’s great treasures, gifted with a front line that is a sheer powerhouse.” (Los Angeles Times)

SHARON SHANNON

De Ierse accordeoniste Sharon Shannon heeft een legendarische status bereikt, en slaagde er ook nog eens in om de accordeon tot een ‘cool’ instrument te maken. De vele samenwerkingen spreken voor zich – Bono, Sinead O’Connor, The Waterboys, Steve Earle, The Chieftains, Shane MacGowan en nog vele anderen – en geven blijk van haar veelzijdigheid en talent. Ze liet voor het eerst van zich horen als lid van The Waterboys op Fisherman’s Blues en Room To Roam, maar startte daarna snel een solocarrière. Ze scoorde multi-platinum album verkopen in haar thuisland, en haar single Galway Girl haalde de hoogste regionen van de hitlijsten. Naast vele festivals wereldwijd, en shows in Nederland en België – waaronder de Herberg de Troost concerten met Jack Poels en Tren van Enckevort (Rowwen Hèze), heeft ze ook voor twee Amerikaanse presidenten gespeeld: voor Clinton in The White House en voor Obama in Dublin. Begin 2016 verscheen het album Sharon Shannon & Alan Connor In Galway (Mass Market Recordings / Music & Words), gevolgd door Sacred Earth in 2017. Sharon is in verschillende bezettingen beschikbaar: als duo met Alan Conner, met full band en in theater setting.

“Sharon Shannon defines casual brilliance. She plays accordion with carefree fluidity, virtuosic but not flashy, performing traditional Irish music with a contemporary freshness.” (Boston Globe)

“Ireland’s virtuoso accordionist serves up a lively and enthralling program that’s confident enough to mix reels and jigs with tunes from Chilean folk ensemble Inti-Illimani, Argentinean tangos and Fleetwood Mac.”(Washington Post)

THE HIGH KINGS

Op dit moment zijn The High Kings in eigen land zonder twijfel de grootste Irish folkband. Meteen na hun eerste album kregen ze de titel Irish Folk Band Of The Year, en hun vier volgende albums bereikten allemaal de platinum status. In Ierland, maar ook in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland hebben ze honderden uitverkochte optredens gegeven.

In de Benelux deed de band in 2017 een zestal uitverkochte shows in schouwburgen, theaters en kerken, waarmee hun live reputatie ook in de lage Landen definitief werd gevestigd.

De vier leden van The High Kings zijn bezielde multi-instrumentalisten, die samen dertien instrumenten bespelen. Op het repertoire staan eigen nummers, bekende Ierse ballads in hun eigen stijl, en traditionele Ierse singalong. Ierland uit het boekje dus. Publieksparticipatie gewenst en gegarandeerd!